عقده هاى بدخیم

بعد از شش ماه اول امسال که قرنطینه ی احساسات شده بودیم باز هم بوی قطع رابطه می آید. هیچ چیز برای یک زن درد آور تر از این نیست که بفهمد هیچ پناهی ندارد. هیچ پناهی یعنی هیچ دلگرمی و پشتیبانی حتی از مادر خود. هیچ مردی برای تکیه کردن. یعنی رو به رو شدن با گوشهای بسته برای شنیدن واقعیت. عصر با خودم فکر کردم ما که آن بحران تابستان را با آن عظمت پشت سر گذاشتیم و هنوز هم زنده ایم پس توانایی گذراندن این دوره را هم داریم. من دلم خوش است به خدایی که حواسش به تک تک ضربان قلبمان هست و هر سرنوشتی را هرچند تلخ خودش برایمان نوشته.