از آرشیو بلاگفا
شنبه, ۱ فروردين ۱۳۹۴، ۰۴:۳۰ ب.ظ
کلمه هایی ست که اطرافم حرکت می کنند. از نظر معنی کاملن به هم بی ربط اند. اما یک چیزشان با هم اشتراک دارد. هر کدامشان را می شنوم به گریه می افتم. خودم هم نمی دانم چرا. از خودم تعجب می کنم که چرا باید با شنیدن "کتاب فروشی" "لیوان سفالی"یا "بسته ی پستی" اشکم سرازیر شود...
۹۴/۰۱/۰۱