عقده هاى بدخیم

چند روز پیش دوستی به من گفت که رابطه اش با دوستان دانشگاهش مثل گذشته نیست. بعد برایم تحلیل کرد که آن زمان خیلی بیشتر در کنار هم بودند و هر هفته با هم بیرون می رفتند و آنقدر به هم نزدیک بودند که برای هم هر کاری را می کردند. حالا که دانشگاه تمام شده و هر کدامشان یک زندگی برای خودشان دارند و حتی در شهر های مختلف زندگی می کندد هنوز هم توقع دارند مثل گذشته با هم باشند و هیچ تغییری در روابطشان ایجاد نشده باشد. ولی وقتی زمان می گذرد و آدم ها تغییر می کنند نباید انتظار داشت روابط هم مثل گذشته بماند. اگر دوستان او روابطشان را به روز می کردند دیگر هیچ دلخوری به وجود نمی آمد. نمی شود که همیشه یک روال را ادامه داد. ادامه دادان گاهی باعث آزردگی می شود. سطح انتظارات بالا می ماند و دلخوری ها زیاد و زیادتر می شود. گاهی باید قبول کرد که دیگر همه چیز مثل گذشته نیست. نمیتوانیم مثل گذشته هفته ای سه بار همدیگر را ببینیم؟ خب اشکال ندارد. به جایش دو هفته ای یکبار هم را میبینیم و به جای گله گذاری و شکایت از یکدیگر سعی می کنیم زندگی جدیدمان را با روابطمان وفق دهیم. بعد از یکسال رابطه مان با همسرمان سرد شده و حسرت روزهای نامزدی را می خوریم؟ اشتباه می کنیم! یک دوره جدید شروع شده و باید خودمان را تغییر دهیم و زندگی مان را برپایه گذشته ادامه ندهیم. حتی باید خودمان در ارتباط با والدینمان هم آپدیت کنیم. نباید انتظار داشته باشیم آن ها با ما مثل پنج سال پیش رفتار کنند ( و برعکس ) . باور کنیم اینجور دو دستی چسبیدن به گذشته چیزی را درست نمی کند. خودمان را عض کنیم. انتظاراتمان را عوض کنیم دیدمان را امروزی کنیم. راحت می شویم!