عقده هاى بدخیم

اولین تجربه ی شغلیم فردا (امیدوارم) بعد از دو هفته به پایان می رسد. بعد از دیدن کسادی شرکت مذکور فهمیدم هر چیزی آن طور که به نظر می رسد نیست. حتی اگر ظاهرش فراتر از رویاهایم باشد. بعد از تنظیم کردن سیصد و هفتاد شناسنامه اثر و هزار اسلاید پاور پوینت یاد گرفتم قرار نیست که وقتی وظیفه ام چیز دیگری است هر کاری را انجام دهم. و در نهایت وقتی خساست مدیرم را میبینم میفهمم نمیتوانم اعتماد کنم و یک سال برایش کار کنم.

فردا قرار است بروم جلوی میز مدیر و بگویم دیگر نمی توانم اینجا بمانم و متاسفانه سو استفاده هایش از من تمام می شود و به دنبال کس دیگری برای مرتب کردن آرشیو شرکت ورشکسته اش بگردد.

معلوم بود خیلی عصبانی ام؟ هستم. از خودم بیشتر.