عقده هاى بدخیم

آرزوهای هر کس اندازه خودشه. از بچگی بهشون فکر میکنه. حتی اگه تازه به فکرشون افتاده باشه معلومه این آرزو اندازه اش بوده. چون قابلیتشو داشته که به ذهنش رسیده. یعنی اگر بهش برسه خوشحال میشه و تا آخر عمر نگهش میداره. یعنی میدونه که اشتباه نکرده همچین آرزویی کرده. اما بعضیا هستن که آرزو دزدن. اینجوری که وقتی کنار یه نفر باشن که داره از آرزوهاش حرف میزنه به ذهنش میرسه که منم این آرزو رو میخوام. و بعضی وقتا این گروه دومیا زودتر از کسانی که با دل و جون میخواستنش بهش میرسن. اما کم کم میفهمن که این آرزویی که دزدیدن اندازه شون نبوده. میفهمن چند سالی رو کم داشتن برای فکر کردن بهش. که اگه این موقعیت رو گروه اول داشتن چون شبا با فکر کردن بهش خواب میرفتن دیگه امکان نداره سختیاشو به جون نخرن و با تمام وجود ازش محافظت نکنن. خیلی بد نوشتم اما میخواستم بگم که آرزوهای خودتونو داشته باشید. همین.