نامه به کودکی که .
ببین بچه دنیا ناعادلانه است. بذار از همین اول بهت بگم. نمیخوام مثل من گول بخوری. نمیخوام از همین الان بهت دروغ بگم که دنیا روی عدل آفریده شده و بعد وقتی که خودت ناعدلتی های جهان رو کشف کردی به من بگی دروغگو. دنیا عادل نیست چون تو نمیتونی انتخاب کنی چه کسی به دنیا میای. تو اگر زشت باشی تنها میمونی. تو اگر توی خونه ای که به دنیا میای آرامش رو پیدا نکنی هیچ جای دیگه هم نمیتونی. تو اگه توی یه شهر کوچیک و عقب افتاده بزرگ بشی تا آخر عمر بهت میگن دهاتی. کی میگه آدم دست خودشه که هرکار بخواد رو انجام بده؟ تو که انتخاب نمیکنی اندازه کاسه صبرت چقدر باشه وقتی اطرافیانت هر روز تحقیرت میکنن. تو حتی نمیتونی انتخاب کنی دختر باشی یا پسر. که اگه دختر باشی بی عدالتی های خیلی بیشتری میبینی. که مجبوری همیشه مطیع یک نفر باشی. که برای کمترین خواسته هات اختیار نداشته باشی. میدونی؟ دختر که باشی حتی اختیار تنهایی هات رو هم نداری. دنیا همینه بچه. درد داره.