من با اندوه زاده شدم
چهارشنبه, ۱۵ مهر ۱۳۹۴، ۱۲:۴۶ ق.ظ
دفتر یادداشتهای دو سال پیشم را در آوردم و خاطرات پاییزش را خواندم. کشف کردم اندوه من مثل یک دایره، بی پایان و بی آغاز است.
بایگانی
- شهریور ۱۳۹۸ (۱)
- تیر ۱۳۹۷ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۳)
- فروردين ۱۳۹۷ (۶)
- مرداد ۱۳۹۶ (۴)
- تیر ۱۳۹۶ (۴)
- خرداد ۱۳۹۶ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۷)
- فروردين ۱۳۹۶ (۱)
- اسفند ۱۳۹۵ (۶)
- بهمن ۱۳۹۵ (۶)
- دی ۱۳۹۵ (۳)
- آذر ۱۳۹۵ (۱)
- آبان ۱۳۹۵ (۱)
- مهر ۱۳۹۵ (۶)
- شهریور ۱۳۹۵ (۲)
- مرداد ۱۳۹۵ (۵)
- تیر ۱۳۹۵ (۴)
- خرداد ۱۳۹۵ (۶)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۸)
- فروردين ۱۳۹۵ (۳)
- اسفند ۱۳۹۴ (۸)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱۶)
- دی ۱۳۹۴ (۲۰)
- آذر ۱۳۹۴ (۱۸)
- آبان ۱۳۹۴ (۲۲)
- مهر ۱۳۹۴ (۲۵)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱۰)
- مرداد ۱۳۹۴ (۵)
- تیر ۱۳۹۴ (۱۰)
- خرداد ۱۳۹۴ (۴)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۳)
- فروردين ۱۳۹۴ (۹)
- اسفند ۱۳۹۳ (۴)
- بهمن ۱۳۹۳ (۶)
- دی ۱۳۹۳ (۵)
